7 april 2010
Opa
Mijn opa was een sterke vent
Een echte man van het land
Luxe heeft hij nooit gekend
Wel koeien, klei en zand
Alsof hij net nog voor me stond
Zie ik hem, bruinverbrand
Een netgedraaid shaggie in zijn mond
Gerooide aardappels in zijn hand
Hij zei niet veel, maar als hij sprak
Dan werd z’n werk stil gezet
Het leek dan alsof de zon door brak
Met ogen vol ondeugd en pret
Zijn hart voor dieren was heel groot
Poes Dolly kwam er eens aan
Dropte haar kittens in zijn schoot
Ontroerd liet hij haar begaan
Waar opa was, liep ook zijn kat
In de buurt, dichtbij
Oma klaagde dan eens wat:
"Je houdt meer van die kat dan van mij"
Opa zei dan : “Ja, da’s waar.”
En knipoogde mij dan snel
Hij grinnikte, grijnsde even maar
Ik begreep hem op dat moment wel
Schaterlachend koeterwaals
Kleine baby’s op zijn knie
Ook al zei oma meermaals
“Doe nou niet!” - “Ja, Marie”
Ik denk nog heel vaak aan die opa van mij
Soms lijkt het alsof hij hier is
Dat maakt me dan stiekem een klein beetje blij
Zodat ik hem even niet mis
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Prachtig Bea! Dat was mijn vader/jouw opa ten voeten uit. Waar hij ook moge zijn, jouw gedicht kan vast zijn goedkeuring wegdragen!
BeantwoordenVerwijderenDank je. Ook voor de mooie foto's - dat maakt het helemaal af!
BeantwoordenVerwijderenIk ben heel blij dat je op deze manier ook anderen mee laat genieten van de omschrijving van je opa zoals hij werkelijk was.
BeantwoordenVerwijderen