Tevreden

Verwachtingen uit eigen geest
teleurstellen toch vaak het meest
Als je stopt met mensen kneden
wordt je hart pas echt tevreden

Anne Frank Boom

De Boom brak, niet door
een granaat, zaag of ziekte
hij was gewoon oud

Modellen

Het begint er op te lijken
dat ze niet boos van de honger kijken
Maar modellen die chagrijnig paraderen
moeten gewoon het lachen nog leren

De Octopus

Er was eens een Duitse octopus
Die voorspelde correct elke WK-klus
Maar voor Nederland-Spanje
Keerde hij zich tegen Oranje
Da’s voor hem het einde dus


Overleden na een kort maar gelukkig leven op 25 oktober 2010

Mode

“k Weet niet altijd waar ik sta
Of hoe ik moet beginnen
Feit is dat ik voor tiptop ga
Al moet ik lang verzinnen

Wordt het groen vandaag of wit
Zeker niet dat sombere zwart
Want als ik ergens dan mee zit
Maakt me dat juist meer verward

Bruin dat gaat toch snel vervelen
Geel of paars staat me niet goed
Blauw kan zich heel goed verdelen
Roze geeft een mooie gloed

Of een mix van felle kleuren
Dan ben ik heerlijk origineel
Wat kan mij dan nog gebeuren
Al zie je dat toch best wel veel

Grijs zul je mij niet zien dragen
Dat is zo zwijgend saai en grauw
Oranje durf ik wel te wagen
Nu dan wel met rood wit blauw

’t Moet wel bij m’n schoenen passen
Anders loop ik echt voor paal
Zeker met die Prada tassen
Design betaal je - heel normaal”

Ach hoe zwaar is toch het leven
Van een doorsnee Gooische vrouw
Elders zou men alles geven
Voor een stukje rijk van jou

Vaarwel

Dit is geëindigd zoals het begon
Met een simpel en open gedicht
Ik wou dat hij het nog lezen kon
't Is speciaal aan hem gericht

Vele verhalen over en weer
Vonden elkaar via Internet
Bijzonder, leerzaam en elke keer
Werd email in vriendschap omgezet

Zijn bijnaam daar was Grote Boer
Vanwege z’n kracht en leven
Hij vond dat eigenlijk best wel stoer
Ik kon hem geen ongelijk geven

Met humor en ook wel eigenwijs
Kritisch en vol genegenheid
Heeft hij wachtend op z’n laatste reis
Zich berustend hier op voorbereid

Hoe kun je een omhelzing geven
Als je niet binnen handbereik bent
Maar alles wel is opgeschreven
En daarom veel van iemand kent

Wat moet je tegen iemand zeggen
Die je nog nooit hebt ontmoet
Hoe is een afscheid uit te leggen
Als je alles via email doet?

Zijn tijd kwam helaas toch nog best erg snel
Zoals hij het zelf had verwacht
Ik zeg u bedankt en dan nu toch : vaarwel
Dag Bigie Buru, rust vredig en zacht




Ter nagedachtenis aan Johann Wolfram uit Suriname, veel te vroeg overleden op 75-jarige leeftijd, 2 juni 2010.

Ruben

Arme jongen, nog zo klein
En dan al zo alleen
Verwarring, angstig, overal pijn
Zoveel vreemden om je heen

Er was iets heel erg mis gegaan
Je wist alleen niet meer wat
Niemand kon jouw taal verstaan
“Holland” zei je - slim was dat

Totaal onwetend van reacties
En de missie van journalisten
Herinnerde je slechts fracties
Van wat anderen direct al wisten

Nu ben je thuis in eigen land
Omarmd door familieleden
Zij nemen je nu bij de hand
Leren leven met het heden

Heel veel sterkte kleine vent
Wat moet dat moeilijk zijn
Want hoewel je al 9 jaar bent
Ben je voor dit verlies nog veel te klein

Opvallend bijzonder

Een vergeet-me-nietje uit Amstelveen
Voelde zich vaak opvallend alleen
Verhuisd naar narcissen
Was het niet meer te missen
Zo blauw als hij was er nu nog maar één

Ooievaars' miskoop

Een ooievaar viel laatst slecht op z’n gemak
Met z’n Internetaankoop bijna van het dak
Hij had besteld bij Telsell TV:
Drie baby's voor de prijs van twee
Helaas vond hij nu een kat in de zak

Internet

Wat regels over een grijs verleden
Met humor zomaar iets verteld
Bracht geschiedenis naar het heden
Kwam mijn computer binnengesneld

Reactie werd op mail gezet
Uit een land ver over zee
Dankzij vernuftig Internet
Telde afstand niet meer mee

Het ene moment zit je te proberen
Je door saai werk heen te slaan
Dan ben je opeens in tropische sferen
Zie je mensen door het oerwoud gaan

Je hoort de vogels bij het meer
Ruikt de roze knoflookpracht
Verhalen bereiken telkens weer
Mijn kleine landje in de nacht

Ik zie m’n opa ver daarboven
Met glinsterogen van plezier
Hij zou ’t vast niet helemaal geloven
Zijn leven bracht historie hier


Een email contact wat uitgroeide van het uitwisselen van koetjes & kalfjes tot geschiedenislessen over Suriname en indrukwekkende levensverhalen

Vuilnis

We zijn zo braaf in afval scheiden
Plastic, papier, GFT
Maar als vuilnismannen niet meer rijden
Doen we domweg niet meer mee

Kleine moeite: afval tassen
Vullen met je eigen zooi
Je hoeft geen stappen aan te passen
Blijft de buurt ook langer mooi

Vol begrip waar ’t over gaat
Gaat men feesten in de stad
Eigen troep gooi je op straat
“Meenemen – echt hoor, dacht je dat?

Morgen wordt het toch gedaan
Niemand die het nu nog ziet”
Zo blijft het dagen stinkend staan
“Nou da's mijn probleem toch niet?”

Beschaamd na zulke rotzooidagen
Over dit ‘volwassen’ gedrag
Hoor ik m’n jongste verbaasd vragen
Of dat echt nou zomaar mag...

Soulmates

Zielsverwanten zocht ik jaren
Maar waar haal je die vandaan
Moest je soms eerst kennis sparen
Zouden ze in krantjes staan?

Had de moed al opgegeven
’t Was niet voor me weggelegd
Echte vrienden voor het leven?
Alleen in liedjes zo gezegd

Was dus maar gestopt met zoeken
‘t Werd waarschijnlijk toch nooit wat
Plots uit onverwachte hoeken
Kwamen zij toen op mijn pad

De allereerste indruk
Klikte meteen heel goed
Pretentieloos, geen opsmuk
Herkenbaar, mooi en zoet

We praatten vele uren
Niets kon de lach verstoren
Hoe lang het ook zou duren
Een vriendschap was geboren

Lief en leed heeft het doorstaan
Kritisch, liefdevol en trouw
Bereid om door ’t vuur te gaan
Veilig warm in winterkou

Als ik denk aan die paar mensen
Die op 1 hand te tellen zijn
Heb ik echt niets meer te wensen
Zo puur en onvervangbaar fijn

Opa

Mijn opa was een sterke vent
Een echte man van het land
Luxe heeft hij nooit gekend
Wel koeien, klei en zand

Alsof hij net nog voor me stond
Zie ik hem, bruinverbrand
Een netgedraaid shaggie in zijn mond
Gerooide aardappels in zijn hand

Hij zei niet veel, maar als hij sprak
Dan werd z’n werk stil gezet
Het leek dan alsof de zon door brak
Met ogen vol ondeugd en pret

Zijn hart voor dieren was heel groot
Poes Dolly kwam er eens aan
Dropte haar kittens in zijn schoot
Ontroerd liet hij haar begaan

Waar opa was, liep ook zijn kat
In de buurt, dichtbij
Oma klaagde dan eens wat:
"Je houdt meer van die kat dan van mij"

Opa zei dan : “Ja, da’s waar.”
En knipoogde mij dan snel
Hij grinnikte, grijnsde even maar
Ik begreep hem op dat moment wel

Schaterlachend koeterwaals
Kleine baby’s op zijn knie
Ook al zei oma meermaals
“Doe nou niet!” - “Ja, Marie”

Ik denk nog heel vaak aan die opa van mij
Soms lijkt het alsof hij hier is
Dat maakt me dan stiekem een klein beetje blij
Zodat ik hem even niet mis

Bagger TV

Hoe diep kun je zinken, TV producent
Binnenkort kun je ’t allemaal zien
Alles wordt gedaan voor de verwende consument
En voor de kijkcijfers bovendien

Een Franse malloot kwam op het idee
Na weer een dag vol bomaanslagen
Men wordt al die oorlogen zat op TV
Laat ik ‘ns wat anders gaan wagen

Een pyschologisch schokkend spel
Zou je het durven en doen?
’t Is grensoverschrijdend, ja dat wel
Iemand martelen voor een miljoen

Pas later vertellen we aan de mensen
Dat het ging om ’n experiment
Sensationeler kun je ’t niet wensen
En men is heus wel wat gewend

Wat ik nu dus echt niet snap
Ook al is ’t bijna weer april
Dat men dit ziet als een grap
Is iets waar ik echt van ril



SBS 6 gaat de documentaire ‘Le Jeu de la Mort’ uitzenden die in Frankrijk voor commotie zorgde. Deelnemers aan een spelprogramma moesten hierin een man straffen door hem elektrische schokken te geven. Vier op de vijf deelnemers ging zo ver, dat het slachtoffer dood leek neer te vallen.
Het bleek niet om een echt spelprogramma te gaan, maar om een psychologisch experiment. De makers van de documentaire hadden de show opgezet. Deelnemers moesten een man vragen stellen en hem met elektrische schokken straffen, wanneer hij een fout antwoord gaf. De deelnemers wisten niet dat het slachtoffer een acteur was en helemaal geen schokken kreeg.
SBS zendt Het Bizarre Martelspel woensdag 31 maart 2010 uit om 23.15 u

Hormonen

Er zijn soms van die dagen
Dan zie ik alles grauw
Je kunt me dan niets vragen
Ik tier, ik jank, ik snauw

Wens iedereen onder de zoden
Voel geen humor – zie geen pret
Als mijn blikken konden doden
Werd ik direct gevangen gezet

Toch lijkt het me te lukken
Steeds opnieuw een beetje meer
Om niet te lang te blijven bukken
Want staand zie ik de zon pas weer

Ik weet, het is van korte duur
Zo’n sombere tijd van zeuren
En toch verspil ik menig uur
Met schakelen tussen kleuren

Hormonen zijn weer uit balans
De bui komt er weer aan
Voelde net een mooie kans
Om positief ervoor te gaan

Hoe makkelijk zou het toch zijn
Als ik beschikte over wat knoppen
Zodat ik het aanstormende venijn
Met 1 beweging snel kan stoppen

Zover is men helaas nog niet
Dus daar gaan we dan maar weer
Schakel uit dat dramaverdriet
Adem in, adem uit - en nog een keer

Als ik er tegenin ga trappen
Gaat het juist totaal verkeerd
Voegen is beter, met wat grappen
Dat heb ik ooit weleens geleerd

Ik zoek de humor op en lach
’t Is zeker dat het werkt
Eén lachmoment op ’n slechte dag
En ik voel hoe dat me sterkt

Maar dring de lach niet aan me op
Dan gaat het echt niet goed
Je riskeert een knal recht voor je kop
’t Is iets wat ik zelf doen moet

Laat me eventjes alleen
Dan komt alles wel terecht
‘k Moet er gewoon weer dwars doorheen
Zo win ik steeds dit hoofdgevecht

Wintersport (met Sepp Ski)

Het toppunt van vakantie
Is voor mij echt wintersport
Zeker met een sneeuwgarantie
Weet ik dat het kicken wordt

De geur van open haarden
Komt je in ’t dorp al tegemoet
Je schat dit weer echt op waarde
Als ’t hotel je warm begroet

Je ziet je adem blazen
In de koude morgen
Straks weer lekker razen
Wèg waaien al je zorgen

Boven is het prachtig stil
Alleen de sneeuw hoor je daar kraken
Dit is wat ik steeds weer wil
Veel “skilometers” maken

De wind suist langs je oren
Blaast rode kou op je gezicht
Als je ’t ziet kun je soms horen
Waar een valk zijn schreeuw op richt

Het toppunt van vakantie
Is voor mij een reis met Sepp
Dan heb ik zeker de garantie
Dat ik zulke mooie dagen heb